Od dziś już wiem co muszę skończyć...

Zbyt mało doceniam, za dużo chce zmienić.

Dob­rze jest mie­szkać w lęku i pop­rzez strach słyszeć swo­je zęby, dob­rze jest dop­ro­wadzić swo­je życie do zagłady i ra­no na powrót je zacząć.

Nie ma zbyt wiele cza­su, by być szczęśli­wym. Dni prze­mijają szyb­ko. Życie jest krótkie. W księdze naszej przyszłości wpi­suje­my marze­nia, a ja­kaś niewidzial­na ręka nam je przek­reśla. Nie ma­my wte­dy żad­ne­go wy­boru. Jeżeli nie jes­teśmy szczęśli­wi dziś, jak pot­ra­fimy być ni­mi jutro?

Dzień jest zbyt krótki, noc jest za długa. Wydaję mi się jakbym krążyła po orbicie smutku i nie mogła się zatrzymać. Są jednak przebłyski gdy pojawia się szczęście lesz nie mam pojęcia jak zmienić orbitę więc to szczęście trwa krótko. 

Może i sama wybieram smutek nieświadoma tego wyboru. Bo łatwiej się zatopić w smutku niż walczyć o szczęście, które i tak trwa tylko chwilę, czasem dwie.

Żyję z dnia na dzień, ponieważ przestałam wierzyć w lepsze jutro.

Umiera się na wiele spo­sobów: z miłości, z tęskno­ty, z roz­paczy, ze zmęcze­nia, z nudów, ze strachu... Umiera się nie dla­tego, by przes­tać żyć, lecz po to, by żyć inaczej. Kiedy świat za­cieśnia się do roz­miaru pułap­ki, śmierć zda­je się być je­dynym ra­tun­kiem, os­tatnią kartą, na którą sta­wia się włas­ne życie.

Nie wiem jak ty ale ja się zgubiłam.

Krew leci po palcach już jej nie zatrzymam.

Umysł płata figle, spać mi nie pozwala.

Więc siedzę na łóżku i w dal zaglądam.

Wiem, że nie powinnam ciągle o przyszłości myśleć

lecz jak żyć tu i teraz gdy życie się sypie?

W przyszłości leży lepszy świat.

Więc jak w nią nie patrzeć? 

Muszę wstać by wszystko odbudować.

Ale leżąc na samym dnie nie wiem jak wyjść. 

Życie jest walką.

Chciałabym zniknąć...

Zadziwia mnie fakt jak szybko i jak diametralnie człowiek potrafi się zmienić... ;///

Zaczynam tracić nadzieję, że jednak się zmienisz... A to podobno nadzieja umiera ostatnia...

Muszę zacząć uczyć się cierpliwości...

Nawet jeśli zamknę oczy wiem, że nie uda mi się zasnąć...

Czasem z kimś zgadzamy się w pewnych sprawach, czasem nie. Ale zawsze trzeba uszanować jego zdanie. Nie ważne jak bardzo się z nim nie zgadzamy...

Niektóre rzeczy potrafią bardzo dobrze uspokajać...

Odcinam się od świata, robię sobie herbatkę, wchodzę pod koc i włączam sobie "Siedem dusz".
Będzie film a później refleksje...

Ogarnia mnie pustka...

Zaczęłam żyć bardziej spontanicznie. Więcej się bawię, mniej myślę.
Mniej się martwię i denerwuję.
I tak będzie już zawsze...


Co ja się oszukuję?

Nie mam racji w tym wszystkim...

Czas to tylko rzeczownik.

Tyle wspomnień z Tobą w mojej głowie... dlaczego nie mogę ich zapomnieć... a może zwyczajnie tego nie chce...
To ja to zakończyłam... to dlaczego nie mogę przestać za tobą tęsknić?

Potrzebuję siły... nie mogę jej znaleźć w sobie... znajdę ją w inny sposób...

Małe rzeczy potrafią uczynić Cię szczęśliwym tylko uwierz w to!!

Chciałabym być tak naprawdę i na zawsze SOBĄ. Nie urywać tego i nie wstydzić się samej siebie...

Nie skomentuję zachowania ludzi kiedy wróciłam do szkoły, bo to nie ma najmniejszego SENSU!! 

I od dziś znowu się zacznie. Wstawanie rano i marzenie by tylko móc już iść do domu.
Trzyma mnie w tej szkole tylko fakt, że dzięki temu będę mogła spełnić marzenie...